مخازن تحت فشار مخازنی استوانه‌ای یا کروی هستند که معمولاً برای نگهداری مایعات یا گازها در فشاری غیر از فشار اتمسفر استفاده می‌شوند.

طراحی آن شامل پارامترهایی مانند حداکثر فشار عملیاتی و درجه حرارت ایمن، ضریب ایمنی، میزان خوردگی مجاز و حداقل دمای طراحی (برای شکست ترد) می‌باشد. سازه با استفاده از تست‌های غیر مخرب مانند تست اولتراسونیک، رادیوگرافی و آزمایش فشار انجام می‌شود. در آزمایش هیدرواستاتیک از آب استفاده می‌کنند، و در آزمایش پنوماتیکی از هوا یا گاز دیگری استفاده می‌کنند. معمولاً تست هیدرواستاتیک ترجیح داده می‌شود، زیرا این روش یک روش ایمن‌تر است، در صورتی که شکست بدنه در طول آزمایش اتفاق بیفتد، حجم ناچیزی از انرژی آزاد می‌شود (آب به دلیل تراکم‌پذیری ناچیز برخلاف گازها در هنگام شکست بدنه سریعاً منبسط نمی‌شود در حالیکه در گازها این اتفاق باعث انفجار می‌شود.)

اختلاف فشار یک پارامتر خطرناک است و بر اثر تغییرات این پارامتر در مخازن تحت فشار، امکان انفجار و تخریب آن وجود دارد. در نتیجه طراحی، ساخت و بهره‌برداری از این مخازن، توسط سازمان‌های مهندسی تحت نظارت قانونی قرار می‌گیرد.

انواع مخازن تحت فشار

مخازن تحت فشار از دیدگاه‌های مختلف به شکل زیر تقسیم‌بندی می‌شوند:

کاربرد مخازن تحت فشار

این مخازن در صنعت به عنوان نگه‌دارنده هوای فشرده، منبع ذخیره آب، بویلرها، ذخیره انواع گازها، اتاقک تحت فشار، برج‌های تقطیر، مخازن راکتور هسته‌ای، مخازن هوای فضاپیماها، مخازن هوای زیردریایی، پنوماتیک مخزن، مخزن هیدرولیک تحت فشار، مخازن ذخیره‌سازی برای گازهای مایع مانند آمونیاک، کلر، پروپان، بوتان، LPG و… مورد استفاده قرار می‌گیرند.